Denken en doen vanuit 3 kennisbronnen

Wanneer er gesproken wordt over 3 kennisbronnen wordt er bedoeld, wetenschappelijke – (studie), professionele- (werk) en ervaringskennis. Omdat binnen opleidingen ervaringskennis (nog) niet geïntegreerd is als gelijkwaardige kennisbron, werken de meeste professionals vanuit 2 kennisbronnen. Hier is het systeem ook op ingericht. Ervaringsdeskundige en professionals staan ‘los’ van elkaar. Het bewustzijn dat ervaringskennis als gelijkwaardige derde kennisbron ingezet dient te worden, is al enige jaren gaande. Lees verder.

Alle professionals kunnen (collectieve) ervaringskennis inzetten

Ervaringskennis wordt vaak gekoppeld aan psychische aandoeningen, opnames binnen de psychiatrie, of verslavingen. Maar ervaringskennis gaat ook over een kind dat niet past binnen het onderwijs en thuis komt te zitten, of een scheiding die problemen geeft, of een ziekte als long covid, of slachtoffer zijn van de overheid, zoals de toeslagenaffaire en het Groninger gas. Denk verder ook eens aan de ervaring als mantelzorger van een naaste die lichamelijk of psychisch ziek is. Of iemand die zelf lichamelijk ziek is. Of opgroeien in armoede. Als je het zo bekijkt hebben de meeste mensen wel ergens ervaringskennis in. Deze ervaringskennis is zo waardevol en kan dus veel serieuzer genomen worden. Lees verder. In veel opleidingen is het bewustzijn doorgedrongen, dat ervaringskennis essentieel is. Lees verder. Ook is er een opleiding voor ervaringsdeskundige bij een ziekte als kanker. Lees verder.

Erkenning van ervaringskennis als expertise (toeslagenaffaire)

Bruyning: ‘Wij wilden met het gemeentebestuur samenwerken op basis van gelijkwaardigheid, met erkenning van onze expertise. Niet als ervaringsdeskundigen, want dan kon de gemeente onze adviezen gemakkelijk naast zich neerleggen. In een van onze eerste gesprekken met de gemeenteraad werd de ombudsman erbij gehaald om ‘een vertaalslag te maken’. ‘Alsof we een andere taal spraken.’ Lees verder